تماشای بسکتبال مثل حرفه ای ها! یامثل خوره ها

  یادمه تلویزیون ایران هیچ وقت بازی ها ان بی ای رو زنده نشون نمی دادن... فکر کنم دلیل اصلیش مساله اختلاف زمانی ایران با امریکا بود. حداقل دستش درد نکنه که  تک و توک بازی ها رو صبح جمعه نشون میدادن . من هم همیشه در حال صبحانه خوردن با گزارش وحید ابوالحسنی اون بازی ها رو نگاه میکردم. حالا که دست داده بازی ها رو زنده از تلویزیون نگاه کنم٫ یک روتین عجیب غریب برای تماشای بازی از تلویزیون اختراع کردم که در این کمیک استریپ میبینید۰

 

پایان تنبل بازی در ان بی ای

هیج وقت پیش خودتون فکر کردین چرا هیچ تیمی حق نداره بیشتر از ۲۴ ثانیه توپ رو در اختیار داشته باشه؟ چرا ۲۴ ثانیه و نه ۲۵ ثانیه یا ۲۳ ثانیه... اصلا ۲۴ ثانیه از کجا امده۰

داستان برمیگرده به پنجاه شصت سال پیش در شهری کوچک در شمال ایالت نیویورک. دنی بیاسونی٫ صاحب تیم سیراکیوز نشنال که اون موقع از تیم های ان بی ای بود٫ از دست وقت کشی بعضی تیم های لیگ و کندی بازی ها حسابی کلافه شده بود و به این فکر افتاد که وقتشه یک سقلمه به این بازیکن های تنبل بزنه. او به این نتیجه رسید که باید برای مالکیت توپ توسط هر تیم محدودیت اعمال بشه .مشکل اینجا بود که این زمان باید چقدر باشه؟ همینطوری کیلویی که نمیشه زمان تعیین کرد۰

دنی٫ آرشیوی از همه بازی های ان بی ای که از دیدنشون لذت برده بود تهیه کرد دوباره نشست همشون رو تماشا کرد. او به این نتیجه رسید که همه این بازی ها در یک چیز مشترکن. در همه اون بازی ها هر تیم حداقل ۶۰ بار توپ را به سمت حلقه شوت کرده. اگر هر تیم ۶۰ تا شوت بزنه٫ در کل بازی میشه ۱۲۰ شوت برای هر دو تیم و اگر ۴۸ دقیقه بازی رو به ۱۲۰ تا شوت تقسیم کنیم به این عدد ۲۴ ثانیه مالکیت برای هر تیم می رسیم. به همین سادگی۰

 محاسبه قانون من دراوردی ۲۴ ثانیه برای دنی بیاسونی سه چهار روز بیشتر طول نکشید٫ اون هم بیشتر شامل لم دادن روی مبل و خوردن بال مرغ بود ولی او سه سال ازگار تمام موهای سر خودشو کند تا به بقیه مدیران لیگ و صاحبان تیم ها بقبولاند که این قانون بسکتبال را قشنگ تر میکنه. بالاخره در سال ۱۹۵۴ لیگ ان بی ای قانون ۲۴ ثانیه رو قبول کرد و این بود پایان تنبل بازی و وقت کشی در ان بی ای۰