تیم ملی بسکتبال ایران که در حال حاضر در بازیهای آسیایی ووهان چین برای کسب مجوز ورود به المپیک حضور دارد، تا اینجا سیبل همه رقبا را دود داده است. تلویزیون فدراسیون جهانی بسکتبال (فیبا) دیروز با روی بیرچ، سرمربی سابق تیم انگلیس که برای تحلیل بازیها در ووهان چین به سر میبرد مصاحبه کرد و در این گفتگو او نظراتی در مورد تیم ایران داد که به عقیده من حرف حساب است
خلاصه این گفتگو درباره تیم ایران
تلویزیون فیبا:روی، تیمی که همه از آن نام میبرند تیم ایران است. ایرانی های چه در مرحله اول و چه در مرحله دوم تیم های حریفشان را لوله کرده اند. ایا فکر نمی کنی ایرانی ها بد عادت شده اند؟
روی بیرچ: دقیقا همینطوره، مشکل ایرانی ها الان اینه که هنوز تیمشون به چالش کشیده نشیده در صورتی که چینی ها تا الان دو سه بار و خصوصا دیشب در برابر ژاپن امتحان پس دادند
تلویزیون فیبا: پس از بازی چینی ها خوشتون آمد؟
روی بیرچ: چینی ها حق انتخابشون زیاده. برای بازی داخل جیانلیان و ونگ ژیژی را دارند، وقتی دفاع میاد روی اون دو تا این بازیکن ها، اونهای یادگرفتن که توپ را بدهند بیرون و از انجا بنگ بنگ بنگ ، سه امتیازی بریزند روی سر تیم مقابل
تلویزیون فیبا: خوب با این توصیف اگر ایران در برابر چین قرار گرفت باید چه کار کنه؟
روی بیرچ: فقط بیاد توپهای از دست رفته اش را کمترکنند. توپهای از دست رفته الان بزرگترین مشکل ایرانی هاست. به غیر از ان ایرانی ها خیلی زیاد به حدادی اتکا میکنند و اگر حدادی یکی کمی ضعیف بازی کند کل تیم دچار مشکل خواهد شد. شاید من اشتباه میکنم ولی تیم ایران هنوز در برابر چالش جدی قرار نگرفته که ببینیم چطور عکس العمل نشون میدن. تیم ایرانی بازیکن خوب زیاد داره
تلویزیون فیبا: در بازی های 2009 شاید بودیم ایران همین تیم چین را خرس وسط کرده بودند. نقطه ضعف چینی ها کجاست؟
روی بیرچ: نیمکت چینی ها وضعیش خرابه. مربی چینی ها تلاش خودشو کرد که از نیمکت نشینانش نتیجه بگیره ولی اونها ضعیف هستند. زو وی مثل جیانلیان نیست. ژانگ ژائو هم وضعش بهتر از بقیه نیست. پس اگر این دوبازیکن دچار مشکل خطاهای بیش از حد بشند کار چین خیلی سخت میشه
تلویزیون فیبا: دفاع تیم ایران فوقالعاده است. اونها تونستن کره ای ها را زیر 65 امتیاز نگه دارند و بقیه هم نتونستن بیشتر از 45 امتیاز در برابر این تیم بیارند. دفاع ایران را چطور ارزیابی میکند؟
روی بیرچ: دفاع ایران عالیه. دوباره تاکید میکنم؛ نقش حدادی در دفاع ایران بسیار مهمه. با قد و قامتی که این بازیکن داره با دستش مثل پشه کش تمام توپ های حمله را منحرف میکنه
او درباره پیش بینی نتیجه بازی ایران و چین هم اظهار نظر کردی که اینجا بخوانید
ماایرانیهاموجوداتعجیبیهستیم. اینعجیب بودن مان را هم به رخ دیگران میکشیم. مثالهای زیادی برای عجیب بودن ما ایرانی ها هست اما این یکی دیگر نوبرش است. تیم ملی بسکتبال ایران تنها تیمی ملی در دنیاست که برای هم وطنانش شاخ و شانه میکشد. مگر ممکن است یک تیم ملی برای هم وطنان خودش کرکری بخواند؟ اگر باور نمیکنید نوشته فارسی روی تخته سفید پشت بچه‌های تیم ملی بسکتبال را بخوانید که نوشته است قهرمانی جام ویلیام جونز تقدیم به کوته نظران. این نوشته نه به انگلیسی است، نه به کره ای، نه به عربی و نه به چینی. به فارسی سلیس نوشته شده و مخاطبش ملت همیشه در صحنه ایران است.
من هم مثل شما اولش باور نکردم. معنی این حرف چیست؟ فکر میکنید کره ای ها در مورد این مرام ما ایرانی ها که تیم ملی مان برای هم وطنانشان شاخ و شاخه میکشد چه فکر میکنند؟ مخاطب این گفتار کیست؟ چه کسی گفته است که این را روی تخته بنویسند و عکس بگیرند؟ کار مربی تیم بوده؟ فدارسیون به فکرش رسیده یا خود بازیکننان ما ابتکار بخرج داده اند تا این را بنویسند؟
جای تاسف است که کلاس تیم ملی کشورمان، انهم تیمی که حتی بدون چند تا از بازیکنان اصلی اش قهرمان اسیا میشود، به دلیل جو بچه گانه ای که بوجود آمده تا حد تیم یک دبیرستان پایین آورده شود. پیراهن تیم ملی و سکوی قهرمانی آسیا، تریبون مطبوعاتی شخصی فدراسیون بسکتبال نیست که با آن بخواهند پوز امیر ایلیاوی و چهار نفر دیگر که به فدراسیون گفتند بالای چشمتان ابروست به خاک بمالند. هر کس قهرمانان بسکتبال ما را دست آویز تسویه حسابی های شخصی اش کرده است شرمش باد.
شک ندارم وقتی قهرمانانی که در این عکس هستندپا به سن بگذازند از این عکسشان به عنوان خاطره انگیزترین تصویر قهرمانی جام ویلیام جونز یاد نخواهند کرد.
برای یک جوان ایرانی چه افتخاری بالاتر از اینه که در سایه تلاش و کوشش بتونه پیراهن تیم ملی رو در جام جهانی٫ جایی که چشم تمام بسکتبال دوست های جهان بهش دوخته شده ٫ به تن کنه و سرشو بگیره بالا و نماینده بسکتبال کشورش بشه. اونوقت آقایون٫ همانطوریکه پیش بینی میشد٫ اعضای تیم ملی بسکتبال ایران را که برای شرکت در جام جهانی بسکتبال الان در استانبول هستند٫ اعم از مربی و بازیکن را از هرگونه مصاحبه با رسانه های فارسی زبان غیر دولتی منع کردند۰
چیه؟ میترسین یکهیوی یکی از بچه ها قاط بزنه بپره وسط میر حسین یا حسین بگه؟ یا از زیر رکابی هاشون دست بند سبز بیرون بکشن! بی خیال بابا... این وسط سر مربی صرب تیم ملی هم از قاعده مستثنی نیست و از هرگونه مصاحبه با شبکه های خبری فارسی زبانِ تایید نشده منع شده. بنده خدا در مکالمه ای کوتاه با خبرنگار ورزشی شبکه بی بی سی فارسی که اختصاصا برای پوشش بازی های ایران به ترکیه فرستاده شده گفته: میدونم این کار با روح ورزش منافات داره ولی توی قراردادم اومده که نباید با امثال شما حرف بزنم. البته خیلی برای آقای ماتیچ٫ سرمربی صربستانی تیم ملی بسکتبال ایران٫ دل نسوزونید. ایشون حرفه ای هستند و وقتی پای قرار داد فدراسیون بسکتبال ایران رو امضا میکرد میدونسته داره قاطی چه جور بازیی میشه۰
حالا خنده دار قضیه اینه که بقیه مقامات ارشد کشور حق دارند با تمام شبکه های تلویزیونی امریکا لب تو لب بشن ولی این چهار تا جوون حق ندارند با دوتا و نصفی تلویزیون فارسی چهار کلمه حرف بزنن . این قضیه حرف نزدن با غیر خودی ها فراتر از شبکه های تلویزیونی هم رفته. چهار ماه پیش وقتی من برای وبلاگ یادداشتهای توپ سرگردان از آقای ماتیچ در مورد روش های آمادگی و بازی های تدارکاتی تیم ملی چند تا سوال کردم٫ بنده خدا گفت بگذار برم بپرسم که میتونم جواب بدم یا نه. بعد از مدتی هم گفت شرمنده نمی تونم در مورد بسکتبال با شما مصاحبه کنم. ببینید عزا چقدر گرمه که اینا از یک وبلاگ شخصی ورزشی هم واهمه دارن۰
رسانه های فارسی زبان ورزشی ما خیلی با حالن. وقتی بسکتبال ایران میره توی جام آسیایی برنده میشه همشون تیتر میزنن «خاکِ بسکتبال بر سر فوتبال» یا «بچه های بی ادعای بسکتبال روی فوتبالیست های بچه پر رو رو سفید کردند». جالبه که همین رسانه ها الان که تیم ملی بسکتبال داره برای اولین بار میره جام جهانی یکیشون نیست این جوون ها بی ادعا رو معرفی کنه و بگه بابا اینا کی هستن که دارن میره جلوی امریکا بازی کنن. این روزها همه رسانه های ورزشی ما ٫ چه اونهایی که تو خارجن و میتونن حرف بزنن و چه اونهایی که داخل کشورن نمیتونن جیک بزنن٫ همشون رو شور حسینی در گرفته و کل کل علی کریمی و آجرلو رو از زوایایی مختلف تحلیل میکنن تا از توش هرچی دلشون میخواد دربیارن۰
در این شماره از پادکست توپ سرگردان به معرفی اعضای اصلی تیم ملی مردان ایران که در بازیهای جام جهانی بسکتبال در ترکیه بازی خواهند کرد میپردازم۰
مهدی کامرانی : مهدی بچه شهر ری هست٫ بیست و هشت سالشه و با قد صدو هشتاد سانت در پست گارد راس بازی میکنه. او بازیکن تیم مهرام تهرانه و از بازیکنان با تجربه تیم ماست. خصوصیت ویژه مهدی اینه که از معدود بازیکن های پست گارد راس هست که هر وقت پاش بیفته یک تنه توپ رو میبره روی حلقه تا امتیاز بیاره۰
آرن داوودی: آرن بچه اصفهانه ٫ بیست و چهار سالشه و با قد صدو هشتاد و سه در پست گارد راس بازی میکنه. آرن برای تیم ذوب آهن اصفهان بازی میکنه و هفته پیش شنیدم که آرن در بازی های استانکویچ در لبنان مصدوم شد ولی الان اسمش در بین اعضای اصلی تیم برای بازی های ترکیه معرفی شده۰
سامان ویسی: سامان بچه کردستانه ٫ بیست هشت سالشه و و با قدر صدو نود یک بلند قد ترین گارد راس تیم بسکتبال ایرانه. او در سوپر لیگ بسکتبال ایران تا حالا برای تیم های پیکان٫ صبا باتری و پتروشیمی بازی کرده و الان بازیکن شهرداری گرگانه۰
جواد داوری: جواد اهل اصفهانه. قدش صدو هشتاد و هفت سانته و در پست گارد راس بازی میکنه. جواد گارد راس تیم پتروشیمی بندر امام هست . جواد برای خروج از کشور مشکل سربازی داشت و امیدوارم تا الان حل شده باشه۰
حامد افاق: حامد مشهدیه٫ بیست و هفت سالشه و با قد صد و نود و دو سانت در پست گارد شوتزن (یا گارد دو) بازی میکنه. حامد بازیکن تیم مهرام تهران هست . حامد افاق به جف هورنسکِ مهرام معروفه. او یک شوت زن تخصصیه کارش اینه که بره پشت بلوک ٫ توپ بگیره و شوت بزنه۰
ایمان زندی: ایمان دومین گارد شوتزن تیم ماست٫ بچه فولادشهره٫ بیست و نه سالشه و قدش صدو هشتادو هشت سانته. ایمان برای تیم لوله سبز باند از شیراز بازی میکنه۰
محمد صمد نیکخواه بهرامی: صمد بچه تهرانه٫ بیست و هفت سالشه و با قد صدو نود و هشت سانت در پست فوروارد سرعتی ( با فوروارد کوچک) بازی میکنه. صمد کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایرانه و به همراه برادر مرحومش٫ ایدین ٫ از با استعداد ترین بازیکن هایی است که در ده هشتاد شمسی در ایران تربیت شدند. صمد توانایی خاصی در پیدا کردن رخنه در دفاع تیم مقابل و بردن توپ روی حلقه دارد. او برای تیم مهرام بازی میکنه و در بیشتر بازی هایش پر امتیاز ترین بازیکن تیم است
ارسلان کاظمی: ارسلان اهل اصفهانه٫ بیست سالشه و با قد دو متر و یک هم در پست فوروارد کوچک و هم در پست فوروارد قدرتی بازی میکنه۰ او دانشجوی دانشگاه رایس در تگزاس است و برای این تیم در بازی های دانشگاه های امریکا بازی میکنه۰ ارسلان با اینکه جوون ترین عضو این تیمه ولی بخاطر قدرت ریباند٫ جنگندگی و توانایی های حرکتی بالا جای خودشو در بین اعضای اصلی تیم بازکرده۰
اوشین ساهاکیان: اوشین در پست فوروارد قدرتی بازی میکنه٫ اهل اصفهانه٫ بیست و شش سالشه و قدش دو متر و یک سانته. اوشین هم برای تیم ذوب آهن اصفهان بازی میکنه۰
محمد حسن حسن زاده: محمد بیست سالشه و قدش دو متر و یک سانت. او برای تیم صبا مهر بازی میکنه و در تیم ملی در پست فوروارد قدرتی نقش بازی میکنه۰
اصغر کاردوست: اصغر با دومترو یازده سانت قد و بیست دو چهار سال نت در پست سنتر برای تیم بازی میکنه . او به عنوان بازیکن پشتیبان حامد حدادای میاد توی زمین۰
موسی نبی پور: موسی بچه بهشر است و با دومترو یازده سانت قد و بیست و هفت سال سن در پست سنتر بازی میکنه. او بازیکن تیم دانشگاه آزاد تهرانه و تجربه قهرمانی آسیا در سالهای ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ رو با تیم ملی تو کارنامه اش داره۰
حامد حدادی: حامد بچه اهوازه٫ بیست و پنج سالشه و با قد دومترو هجده در پست سنتر بازی میکنه. حامد شاخص ترین بازیکن تیم ایرانه که برای باشگاه ممفیس گریزلیز توپ میزنه. حامد اولین بازیکن ایرانیه که تونست در یک لیگ ان بی ای بازی کنه. توانایی او در ریباند حمله و دفاع٫ بلوکه کردن توپ های حریف و شوت های مطمن منطقه ای او از جمله نقاط قوتی است که تیم ملی ایران روی آن حساب بازکرده۰
واقعا گلی به جمال تمام رسانه های فارسی زبان ما که در مورد باخت ایران به ترکیه فقط خبری رو که روی تلکس میاد قرقره میکنند و تمام ورزشی نویس های ما فسفر مغزشون رو مصرف میکنند تا بتونن تیترهایی نظیر ترکیه بسکتبال ایران را تحقیر کرد از خودشون در کنن. لابد فردا که از آمریکا با چهل اختلاف باختیم مینویسم : بسکتبال آمریکا ما را سوسک کرد. جدا تمام سواد و استعداد ورزشی نویش های فارسی روی هم جمع شده و این تیتر از توش در آومد. جای تاسفه شعور بسکتبال رسانه های ورزشی یک کشور هفتاد میلیونی که ادعای بسکتبالش هم میشه در حد کپی پیست کردن یه خبر دوازده خطی هست که تازه بهتون قول میدم اون هم ترجمه ی یک سایت اروپایی . یعنی تو این مملکت کسی پیدا نمیشه یک چیز دیگه بنویسه یا یک تحلیلی بکنه چرا تیم ما جلوی تیم هایی یخورده جون دارن شیرازه اش از هم میپاشه. هیچ وقت یادم نمیره همین رسانه های فارسی وقتی ایران چین رو برد و رفت المپیک همشون نوشتن که بسکتبال ایران از چارچوب آسیا فراتر رفته. آخه شما از بسکتبال خارج از چهار چوب آسیا چی میفهمین؟ چرا اینقدر انتظارات رو بالا می برین که الان جوون های تیم ملی بعد از روبرو شدن با تیم های مثل ترکیه باید سرشون رو بندازن زیر
حالا چرا ایران از ترکیه این شکلی باخت۰
مشکلات حمله: تیم بسکتبال ما در برابر فشار دفاعی تیم های مقابل ٫ خصوصا در برابر دفاع یارگیری سه چهارم زمین ٫ قدرت پخش توپ رو از دست میده. در تمام مدت بازی با ترکیه کار پوینت گارد های ما این بود که با بدبختی و اژان کشی توپ رو به زمین حمله بیارن و اینقدر دریبل بزنن تا بالاخره یکی از بازیکن های بال٫ یک بلوک بگیره و خالی بشه که توپ بگیره. پوینت گارد های ما از ترس توپ از دست دادن بیشتر پاس هاشون بصورت دست به دسته یا از فاصله خیلی نزدیک. این نوع پاس ها ممکنه خیلی مطمن باشه ولی هیچ برتری تاکتیکی ایجاد نمیکنه چون موقعیت توپ توی زمین عوض نمیشه. مشکل دیگه این پاس ها اینه که بیشترشون عرضی هستند تا طولی به همین دلیل تیم ما پس از گذشت ده پونزه ثانیه عملا در عمق دفاعی حریف رخنه ای انچنانی نمیکنیم. یک کار بی ربط دیگه ای که بازیکن های یک و دوی ما انجام میدن اینه که وقتی نمیتونن پاس بدهد به جای اینکه بازی رو باز کنن٫ توپ رو میگزارن زیر بغلشون و از بیرون سه امتیازی شروع میکنن سه گام رفتن . کجا؟ معلوم نیست . روی قدم اخرهم که مجبورن بپرن یا یک پاس اجباری کج و کوله میدن یا از فاصله سه چهار متری یک فلوتر ول میدیم روی حلقه. شوت فلوتر از جمله شوتهایی در بسکتباله که شاید سه چهار نفر کلا در دنیا میتونن اونو درست اجرا کنند۰ مساله انتخاب شوت هم یکی دیگه از مشکلات ماست. چون گردش توپمون مشکل داره٫ بیشتره شوتهای تیم ما از سره ناچاری در ثانیه ای آخر زده میشه. مشکل حمله ای آخرمون هم سیستم امتیاز اوری از طریق یک بازیکه. صمد شاید در چهار چوب بسکتبال اسیا همه رو در حمله میگذاره سر کار ولی تیغش در برابر تیم های نسبتا آماده اروپایی مثل ترکیه اونقدر برنده نیست. در تمام مدت این بازی هر وقت تیم ما همه تخم مرغهای حمله ایش رو گذاشت توی سبد صمد٫ یا توپشو زدن٫ یا پاسش رو دزدین و یا ناچار شد یک شوت نامناسب بزنه ۰بابا اگر قراره که شوتا گل نشه بدین حامد از شش متری شوت بزنه٫ یا حداقل بدین ارسلان چهارتا حرکت پشت به حلقه بکنه. توی این بازی یک جوری با ارسلان بازی شد انگار دور از جون دنیس رادمن شده. از پاس خبری نیست ٫ اگر توپ میخواد باید خودش ریباند کنه۰
مشکلات دفاع: روی کاغذ که نگاه میکنی٫ حامد حدادی٫ ارسلان کاظمی و صمد نیکخواه ٫ مگه کسی میتونه روی دست اینا ریباند حمله و دفاع بکنه. بازی که شروع شده ترکها فهمیدن داستان چیه شروع کردن این بازی کن های رو توی ریباند حمله هل دادن زیر حلقه تا وقتی توپ کمونه میکنه اینا زیرحلقه کار گیر کرده باشن.٫ اینجوری بود که ریباند حمله ایران فشل شد. یک مشکل دیگه دفاع اینبود که همه میدونن وقتی بازیکن برش کننده ترکها میامد توی سه ثانیه ما٫ با وجود حامد معلومه که نمیتونه به سمت حلقه بره و پاس خواهد داد. نمی فهم چرا وقتی بازیکن برش کننده شون پاس میداد ما نمیتونستیم پاسش رو قطع کنیم. بابا خیلی ساده اس وقتی طرف برش میکنه با وجود حامد حتما پاس میده٫ بقیه دفاع بین یارشون و بازیکنن برش کننده قرار بگیرن... خیلی سخته. تازه جالبه که بیشتر پاسهای هم که میدادن بازهم داخل سه ثانیه بود و زیر حلقه یا گل میزدن یا خطا میگیرفتن۰ درسته که بیشتر مواقع ما دچار میس مچ میشدیم ولی خدا باکس اوت رو برای همین روز ها افریده. عجیب ترین چیز در دفاع تیم ما اینه که نمیدونم چرا ما وقتی عقب میافتیم نمیتونیم استاپ بگیریم. انگار بازیکن های حریف صابون هستن که توی حموم از دست ادم ول میشه ٫ دیگه نمیشه گرفتشون. این تیکه آخر برای آقا ماتیچ بود۰
در اپیزود نوزدهم پادکست توپ سرگردان خواهید شنید: تیم ملی بسکتبال ایران به دست انداز می افتد٫ پت رایلی در به در میشود ٫ جری کلنجلو قاط میزند و تیم میامی هیت در فصل اینده هشتاد دو البوم موسیقی تولید خواهد کرد....میهمانان این هفته علا مرشدیان و دانش شهیری و میزبان کارن مکوندی۰
