لیگ ان بی ای همیشه در تلاش بود که تیم ها قدرت برابر داشته باشند تا رقابت جذاب تر و فرصت درخشش برای همه تیم‌ها فراهم شود. تعیین سقف یکسان پرداخت حقوق برای همه تیم‌ها در دهه هشتاد میلادی مهمترین قدم در این راستا بود. اختصاص بهترین فرصت یارکشی به بدترین تیم ها هم قدم دیگری در راه هم قدرت کردن تیم ها بود. اما در این چهل و خورده ای سال دیدیم تیم هایی بودند که توانستند با استفاده از قوانین و استثناها تیم های گرانقیمتی تشکیل دهند و برای چند سال پشت سر هم پیروز شوند. این تیم ها همانهایی هستند که انرا سلسله سلطنت می‌نامیم. سلسله های سلطنتی نظیر لیکرز دهه هشتاد و دوهزار ، شیکاگوی دهه نود تا گلدن استیت دهه دو هزار و ده میتوان نام برد.
اما اخرین سلسله سلطنت، گلدن استیت وریرز، تصمیم گرفت با پرداخت جریمه های هنگفت عبور از سقف تیم را کنارهم نگهدارد، قهرمانی های فراوان به دست بیاورد و ارزش تیم را بطور تصاعدی بالا ببرد. این شد که مالکان تصمیم گرفتند جریمه مالی عبور از سقف پرداخت به تنهایی عاملی برای کنترل خرج کردن تیم ها باشد و قوانین سخت گیرانه تری وضع کردند. طبق این قوانین تیم هایی که از سقف پرداخت عبور میکنند در مرحله اول مزایای قانونی کمی را از دست میدهند و در مرحله دوم مزایای قانونی بسیاری از انها گرفته می‌شود. با اجرای این قوانین دیگر شاهد تشکیل شدن تیم هایی که بتوانند برای چنین فصل پشت سر هم بر لیگ حکومت کنند نخواهیم بود.
اولین ابرتیمی که به دلیل وضع این قوانین سخت گیرانه تر از هم پاشید باستن سلتیکس بود.